Επικοινωνήστε με τον ιατρό ή κλείστε ραντεβού.
Η συστροφή όρχεως είναι μία επείγουσα κατάσταση, που απαιτεί άμεση εκτίμηση και χειρουργική αντιμετώπιση, στην οποία ο όρχις πραγματοποιεί μία περιστροφή γύρω από τον εαυτό του για πάνω από 180ο.
Οι αρτηρίες, οι φλέβες, ο σπερματικός πόρος, τα νεύρα και τα λεμφαγγεία του όρχεως σχηματίζουν τον σπερματικό τόνο, ο οποίος είναι το κορδόνι από το οποίο κρέμεται ο όρχις. Κατά τη συστροφή στρίβει στην ουσία ο σπερματικός τόνος.
Διακρίνεται σε εξωελυτροειδική κι ενδοελυτροειδική, ανάλογα με το εάν συμμετέχει στη συστροφή ο ελυτροειδής χιτώνας (ένα από τα περιβλήματα του όρχι). Η ενδοελυτροειδική μορφή είναι η πιο συχνή σε ασθενείς προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας, αλλά και στους ενήλικες.
Συνέπεια της παρατεταμένης διακοπής της αιματικής ροής από και προς τον όρχι είναι η ισχαιμία του και η επακόλουθη νέκρωση κι ατροφία. Για αυτό τον λόγο είναι σημαντικό η συστροφή του όρχι να αντιμετωπίζεται εντός των πρώτων 6 ωρών, από την πρώτη εμφάνιση των συμπτωμάτων.
Η συστροφή όρχεως είναι πιο συχνή στα βρέφη, κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής, και σε αγόρια ηλικίας 12 – 18 ετών. Μπορεί όμως να εμφανιστεί και σε ενήλικες.
Παράγοντες κινδύνου για συστροφή όρχεως αποτελούν οι παρακάτω όμως αξίζει να αναφέρουμε πως στο μεγαλύτερο ποσοστό εμφάνισης της πάθησης είναι ιδιοπαθής, δηλαδή αγνώστου αιτιολογίας.
Σε μερικές περιπτώσεις η κλινική εικόνα μπορεί να είναι λιγότερο θορυβώδης, με ανεκτό πόνο, που εύκολα ανταποκρίνεται στα από του στόματος αναλγητικά και με μία ήπια διόγκωση του οσχέου.
Αν δεν αντιμετωπιστεί ο ασθενής, ο πόνος αρχίζει να υποχωρεί μετά την πάροδο κάποιων ωρών κι αυτό είναι ενδεικτικό νέκρωσης του όρχεως.
Σημαντικό να γνωρίζετε! Πολλές παθήσεις του οσχέου έχουν κοινά συμπτώματα με τη συστροφή του όρχεως, όπως:
Η διάγνωση τίθεται από το ιστορικό και την κλινική εξέταση ενώ πολύ σημαντικός, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της διαφοροδιάγνωσης, είναι ο υπερηχογραφικός έλεγχος (Triplex οσχέου). Επί συστροφής ο υπέρηχος παρουσιάζει τυπικά απουσία της αιματικής ροής, ενώ αυτή είναι μειωμένη σε τραύματα κι αυξημένη σε περιπτώσεις φλεγμωνών.
Ιδιαίτερα δύσκολη γίνεται η διάγνωση όταν συνυπάρχουν άλλες παθολογικές καταστάσεις, οπότε γίνεται δύσκολα η διαφοροδιάγνωση. Ακόμη και σε απλή υποψία συστροφής επιβάλλεται η χειρουργική διερεύνηση του οσχέου.
Επικοινωνήστε με τον ιατρό ή κλείστε ραντεβού.
Η αντιμετώπιση της συστροφής είναι χειρουργική.
Σε αυτή την επέμβαση, υπό γενική αναισθησία, γίνεται διάνοιξη του οσχέου κι ανάταξη της συστροφής. Αν ο όρχις είναι βιώσιμος, τότε γίνεται καθήλωσή του (ορχεοπηξία). Αν δεν είναι βιώσιμος, τότε ο ουρολόγος πρέπει να προβεί στην αφαίρεσή του (ορχεκτομή). Καθήλωση γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις, ακόμη και στον ετερόπλευρο όρχι.
Η παρουσία αίματος στο σπέρμα ονομάζεται αιμοσπερμία και είναι πάντα ανησυχητική για τους ασθενείς.
Σε νεότερα άτομα ή χωρίς παράγοντες κινδύνου οφείλεται πιο συχνά σε φλεγμονές του προστάτη ή των σπερματοδόχων κύστεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις η αιμοσπερμία ανταποκρίνεται στην όποια θεραπεία εφαρμοστεί ενώ μερικές φορές μπορεί να υποχωρήσει αυτόματα.
Σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας ή με παράγοντες κινδύνου η αιμοσπερμία είναι συνήθως εμμένουσα ή υποτροπιάζουσα. Εκτός από τις καλοήθεις αιτίες θα πρέπει να διερευνηθούν οι πιθανές καοήθεις όπως το νεόπλασμα του προστάτη.
Παρότι στο 50% των ασθενών δεν βρίσκουμε μία αιτία η εμφάνιση της αιμοσπερμίας πρέπει πάντα να ελέγχεται από τον Ουρολόγο.
Η παρουσία μίας ψηλαφητής σκληρίας στον όρχι, ιδίως ανώδυνης χρήζει άμεσης εκτίμησης από τον Ουρολόγο. Μπορεί να οφείλεται σε καλοήθεις καταστάσεις όπως σε μία κύστη που δεν είχε γίνει αντιληπτή προηγουμένως. Ενδέχεται όμως να οφείλεται σε κακοήθη όγκο του όρχι. Είναι μία κατάσταση που χρήζει γρήγορης διάγνωσης και άμεσης αντιμετώπισης.
Η κιρσοκήλη αποτελεί μια από τις κυριότερες αιτίες ανδρικής υπογονιμότητας, καθώς μειώνει αρχικά την κινητικότητα και στη συνέχεια την παραγωγή των σπερματοζωαρίων.
Η διόρθωση της κιρσοκήλης εξασφαλίζει τη διατήρηση της ποιότητας του σπέρματος ή τη βελτίωσή του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική βελτίωση του σπερμοδιαγράμματος στα 2/3 των ασθενών.
Ίσως το σημαντικότερο όφελος από τη διόρθωση της κιρσοκήλης είναι η αναστολή της περαιτέρω ορχικής βλάβης και των επιπτώσεών της στη σπερματογέννεση.
Η αιματουρία αποτελεί σύμπτωμα πολλών και διαφορετικών ουρολογικών παθήσεων, από τις φλεγμονές και τη λιθίαση έως το τραύμα και τις κακοήθειες. Ειδικά όταν δε συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα ή ενοχλήματα (ανώδυνη αιματουρία) κι ανεξάρτητα του βαθμού της, πρέπει να γίνεται εκτίμηση από τον Ουρολόγου για τον αποκλεισμό νεοπλάσματος του ουροποιητικού.
Ο γιατρός θα πρέπει να προχωρήσει στον διαγνωστικό έλεγχο της αιματουρίας με τη διενέργεια μίας σειράς εξετάσεων, στις οποίες περιλαμβάνονται η γενική και η καλλιέργεια ούρων, η κυτταρολογική ούρων, το υπερηχογράφημα, η αξονική κοιλίας, η κυστεοσκόπηση κι ενδεχομένως η ουρητηροσκόπηση για να διαπιστώσει την αιτία.
Κάθε άντρας άνω των 50 ετών (ή άνω των 45 εάν υπάρχει ιστορικό καρκίνου προστάτη σε συγγενή πρώτου βαθμού) πρέπει να επισκέπτεται τον ουρολόγο του για προληπτικό έλεγχο του προστάτη.
Οι εξετάσεις στις οποίες θα πρέπει να υποβάλλεται ο ασθενής είναι
το Υπερηχογράφημα Νεφρών-Κύστης-Προστάτη (προ και μετά ούρησης), η μέτρηση του PSA (Total) και η Δακτυλική εξέταση προστάτου. Ο έλεγχος αυτός θα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε 1 ή 2 έτη (βάση συμπτωμάτων και τιμών του PSA).
Το 85% περίπου των λίθων διαμέτρου μικρότερης των 5mm συνήθως αποβάλλονται αυτόματα. Όσο πιο χαμηλά (κοντά στην ουροδόχο κύστη) βρίσκονται οι λίθοι τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να αποβληθούν αυτόματα. Η συντηρητική αγωγή δεν είναι κατάλληλη για ασθενείς με παρατεταμένη απόφραξη ή εμμένον άλγος ή ταυτόχρονη λοίμωξη.
Εάν οι πέτρες είναι μεγαλύτερου μεγέθους και/ή εμποδίζουν την ροή των ούρων τότε οι νεφροί αποφράζονται και μπορεί να υποστούν βλάβη. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει είτε να τοποθετηθεί ένα ενδο-ουρητητρικό stent (pig-tail) ή να υποβληθεί ο ασθενής σε χειρουργική αντιμετώπιση του λίθου.
Πιθανόν να έχετε επίσχεση ούρων. Η επίσχεση ούρων είναι η κατάσταση, κατά την οποία ο ασθενής δεν μπορεί να ουρήσει παρότι έχει έντονη επιθυμία. Η επίσχεση ούρων διακρίνεται σε οξεία ή χρόνια.
Η οξεία επίσχεση ούρων είναι μία επείγουσα κατάσταση στην οποία χρειάζεται να τοποθετηθεί άμεσα καθετήρας στην κύστη, για να αδειάσει. Χαρακτηρίζεται από έντονο πόνο και ανησυχία στον ασθενή.
Η χρόνια επίσχεση χαρακτηρίζεται από υπόλειμμα ούρων διάφορου βαθμού το οποίο εγκαθίσταται σταδιακά και η ποσότητα των ούρων μπορεί να μεγαλώνει φτάνοντας να επηρεάζει και τη νεφρική λειτουργία του ασθενή. Συνήθως δεν προκαλεί έντονα συμπτώματα οπότε συνήθως δε γίνεται αντιληπτή από τον ασθενή και ανακαλύπτεται μόνο σε υπερηχογραφικό έλεγχο.
Οι βασικότερες αιτίες είναι:
Η άνοδος του PSA, ιδίως η απότομη αύξησή του έχει περισσότερες πιθανότητες να οφείλεται σε φλεγμονή παρά σε κακοήθεια. Δεδομένου ό,τι η βιοψία προστάτη είναι μία επεμβατική εξέταση το πρώτο μέλημα του ουρολόγου είναι ο αποκλεισμός της φλεγμονής (προστατίτιδα). Εφόσον αυτή έχει αποκλειστεί τότε πριν τον προγραμματισμό της βιοψίας θα πρέπει να προβούμε στην επανάληψη του PSA σε 3-4 εβδομάδες, στο ίδιο εργαστήριο, χωρίς εκσπερμάτιση και χωρίς χειρισμούς του κατώτερου ουροποιητικού (πχ δακτυλική εξέταση ή κυστεοσκόπηση). Εάν το PSA παραμένει αυξημένο τότε θα πρέπει να προγραμματιστεί μία πολυπαραμετρική μαγνητική προστάτη και στη συνέχεια η βιοψία.
στα Νοσοκομεία:
στο Πολυϊατρείο:
